Bijna een Tonto brug te ver

Tonto Basin 12 juli 2018

We vertrokken uit een bewolkt Winslow. We reden de stad uit via een kleurloze buitenwijk. Even verder passeerden we de grauwe grijze staatgevangenis. Een nieuwer en een ouder deel. Het oude deel nog steeds helemaal omheind en totaal in verval. Eigenlijk een en al treurnis.
Aanvankelijk reden we door een nauwelijks bewoond en troosteloos woestijngebied dat gelukkig overging in bos. En we kregen onderweg ook zo af en toe een regenbui cadeau. Er waren geen grootse plannen: misschien aan het eind van de dag nog even een uitstapje naar Tonto National Monument om indiaanse ruïnes en mooie cactussen te bekijken.

Maar er zijn altijd verrassingen. Zo zagen we op de kaart van Arizona een intrigerende naam: Tonto Natural Bridge State Park. Had Jaap ooit bij zijn voorbereidingen al wel zien staan maar had gedacht: ‘maar niet doen, het wordt te veel’. Toch maar even ingehouden, want onze nieuwsgierigheid was alsnog gewekt, om aan het begin van dat State Park naar wat info te kijken. Daar hing een zeer aansprekende foto en toen waren we verkocht.

Tonto Natural Bridge SP is een klein, goed georganiseerd State Park met een juweel van een natuurlijke brug. Het was gelukkig droog, het was wel warm en om de brug goed te zien moesten we naar beneden lopen (en dus ook weer omhoog), maar dat hoort er nu eenmaal bij. Geen spijt van. Een van de mooiste bruggen die we ooit hebben gezien. Eigenlijk haast een tunnel. Onderin was het bijna paradijselijk. Toen we weer naar boven waren geklauterd, wilden we toch eigenlijk ook wel de andere kant van de brug zien (de ingang). Prachtige ruige wanden, het leken wel druipsteengrotten. En, verrassing, er stonden ook bloeiende agaven. Vlak voor we wegreden zagen we zomaar een everzwijntje. Ja, we weten het, die heb je bij ‘ons in Limburg’ ook, maar Jaap en ik hadden nog nooit het geluk er een te zien!

Weer verder. Meer auto’s op de weg, wat meer bewoning. We waren nog maar nauwelijks de zijweg naar onze bestemming, de Punkin Center Lodge, ingereden of Jaap veerde enthousiast op in zijn bestuurdersstoel: ‘Els, moet je kijken! Allemaal cactussen! ‘Wat we wilden gaan bekijken in het Tonto National Monument werd ons hier al op een presenteerblaadje aangeboden. Want die cactussen, ook die hele grote, die groeien werkelijk overal. En zo bereikten we steeds stoppend en fotograferend ons motel. Een bijzonder motel. Een rommelig gebeuren, het ziet er ook bijna louche uit, met mannen met snorren, tattoos en de geur van zware shag om zich heen. Het kantoortje waar we ons moesten melden was een rommelhokje van niks. Maar we hebben hier een prima en grote kamer waar royaal alles aanwezig is wat we nodig hebben.

Na ons te hebben geïnstalleerd zijn we op de toeristische manier nog een stukje gaan rijden. Er is hier een stuwmeer aangelegd (Roosevelt Lake). Afgaand op wat wij menen op te merken aan verschijnselen op de oevers denken we dat de waterstand hier veel te laag is. Er zijn allerlei recreatieve voorzieningen aangelegd zoals kampeerplaatsen, dag-stranden en een jachthaven, maar er wordt maar mondjesmaat gebruik van gemaakt. Alles goed verzorgd en toch desolaat. We waren ook nog even bij het Tonto NM (op dit uur van de dag gesloten). Vast een mooi park en de moeite van een bezoek waard is mochten we ooit weer in deze contreien komen.

We houden het nu even voor gezien en gaan een poosje uit de lucht. Zo af en toe zullen we weer van ons laten horen, maar zeker niet meer zo vaak als de afgelopen weken. (Krijgt Lili ook weer een beetje rust, haha).
Het internetkanaaltje hier is heel zwak en bepaald niet constant. Het kan dus best zijn dat dit verslag pas morgen vanaf een andere locatie naar jullie toekomt.
Liefs.