Kleurige bloemen en gesteente in Cedar Breaks
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Els
05 Augustus 2019 | Verenigde Staten, Grand Canyon
Grand Canyon North Rim. Vrijdag 2 augustus
Donderdagochtend vertrokken uit Salt Lake City. Goed weer. Lange tocht voor de boeg. De stad uitrijden was weer een gekkenhuis, maar het zat nergens tegen. Jaap had het wel naar zijn zin achter het stuur en reed daarom het hele stuk naar Brian Head, vlakbij Cedar Breaks National Monument (zo’n 400 km). We waren vroeg, konden nog niet inchecken in het hotel en zijn daarom maar alvast naar Cedar Breaks National Monument gereden. Was leuk om er zoveel jaar later weer te zijn. Het was prachtig weer en het zicht vanaf de verschillende viewpoints was weer subliem. Het doet een beetje denken aan Bryce Canyon maar is toch anders en ook kleiner. Vanaf de rand, de rim, konden we vanaf diverse uitzichtpunten prachtig het zgn. amfitheater inkijken. Dat we behoorlijk hoog zaten (3000 meter plus) voelden we wel. Er bloeien veel bloemen, we zagen niet alleen de door Els zo geliefde Painted Brush maar ook de prachtige Columbine. Een Ranger vertelde ons dat de bloemen dit jaar eigenlijk nogal laat zijn. Afgelopen winter is er 28 ft (ongeveer 9 meter) sneeuw gevallen, de dubbele hoeveelheid van normaal. Hoog op de hellingen zagen we hier en daar ook nog een streep sneeuw liggen.
Tussen Cedar Breaks en de weg naar ons hotel hebben we, omdat we het niet konden laten, de dirt road naar het Brian Head Viewpoint genomen. Drie mijl lang en flink stijgend naar 3700 meter en dat voelde je meteen bij het uitstappen. Allebei wat licht in het hoofd en na een poosje kreeg Els hoofdpijn. Maar het uitzicht was schitterend. Eenmaal terug in het hotel hebben we onszelf een lekkere maaltijd bereid. Helaas wilde het met de hoofdpijn van Els niet zo. Het was overigens een heerlijke temperatuur, ongetwijfeld heeft dat ook te maken met dat we zo hoog zaten.
Vrijdagochtend 2 augustus. Op tijd uitgecheckt en opnieuw naar Cedar Breaks om daar de Alpine Pond Trail te doen. Een wandeling in de vorm van een acht. Best relatief koel (28 graden) weer voor een wandeling op hoogte: als we het rustig aan deden moest het kunnen. Bovendien was de wandeling met 3,5 km niet lang. Van begin af aan waren we verrukt van de enorme bloemenrijkdom op deze wandeling. Op het bovenste gedeelte domineerden de kleine zonnebloem en de lupine naast allerlei ander moois. De Alpine Pond ligt op het snijpunt van de acht, we kwamen er dus twee keer langs. Een mooie verstilde plek met heel helder water. Het onderste deel van de wandeling was anders van karakter De bloem die hier domineerde was de lupine én, tot onze grote verrassing, de Columbine. Nog nooit van ons leven hebben we op één wandeling zoveel Columbines gezien. Meestal waren ze hagelwit, soms zat er iets voorzichtigs blauw of lila in.
Tussendoor waren er uitzichtpunten vanwaar je mooi in het amfitheater van Cedar Breaks kon kijken. We zijn zo vaak gestopt om bloemen, bomen en rotsen te bekijken en foto’s te maken dat we drie uur! over de wandeling hebben gedaan.
Daarna hebben we koers gezet naar de North Rim van de Grand Canyon. Een prachtige route die ons langs de machtige rotsformaties van Zion voerde en waar we de bijzondere gelaagdheid van het landschap van Escalante konden zien. Onderweg even in de stad Kanab gestopt om boodschappen te doen en toen weer verder. Ook even gepauzeerd bij Jacob Lake Inn, een ‘must’ als we daar zijn. De North Rim van de Grand Canyon was toen al dichtbij. De meadows omzoomd door boompartijen van dennenbomen en aspentrees imponeren ons steeds weer. Vlak voor de officiële ingang van de North Rim ligt de Kaibab Lodge waar we verschillende keren hebben gelogeerd, de laatste keer nog met Esther. Tot onze verbazing is hij gesloten.
Deze keer logeren we op de North Rim zelf, dus moesten we ons melden bij de Lodge. Het Grand Canyon National Park viert dit jaar zijn honderdjarig jubileum. Wat ons betreft zouden ze dat mogen vieren met wat modernisering. We hebben absoluut geen bereik met onze telefoons en daarin wordt op geen enkele plaats op de North Rim voorzien, behalve in de winkel van de camping, daar kunnen we, weliswaar langzaam, via Wi-Fi verbinding krijgen. Onze redelijk prijzige kamer is niet bepaald van alle gemakken voorzien en het was een heel gesjouw om onze bagage er te krijgen.
Nou ja, de echte North Rim, want dat is tenslotte waarvoor we gekomen zijn, moet het voor ons gaan maken. Misschien zal een thunderstorm ons parten spelen, maar dat risico loop je altijd in deze tijd van het jaar. Daar kunnen we onze plannen wel op aanpassen.
Donderdagochtend vertrokken uit Salt Lake City. Goed weer. Lange tocht voor de boeg. De stad uitrijden was weer een gekkenhuis, maar het zat nergens tegen. Jaap had het wel naar zijn zin achter het stuur en reed daarom het hele stuk naar Brian Head, vlakbij Cedar Breaks National Monument (zo’n 400 km). We waren vroeg, konden nog niet inchecken in het hotel en zijn daarom maar alvast naar Cedar Breaks National Monument gereden. Was leuk om er zoveel jaar later weer te zijn. Het was prachtig weer en het zicht vanaf de verschillende viewpoints was weer subliem. Het doet een beetje denken aan Bryce Canyon maar is toch anders en ook kleiner. Vanaf de rand, de rim, konden we vanaf diverse uitzichtpunten prachtig het zgn. amfitheater inkijken. Dat we behoorlijk hoog zaten (3000 meter plus) voelden we wel. Er bloeien veel bloemen, we zagen niet alleen de door Els zo geliefde Painted Brush maar ook de prachtige Columbine. Een Ranger vertelde ons dat de bloemen dit jaar eigenlijk nogal laat zijn. Afgelopen winter is er 28 ft (ongeveer 9 meter) sneeuw gevallen, de dubbele hoeveelheid van normaal. Hoog op de hellingen zagen we hier en daar ook nog een streep sneeuw liggen.
Tussen Cedar Breaks en de weg naar ons hotel hebben we, omdat we het niet konden laten, de dirt road naar het Brian Head Viewpoint genomen. Drie mijl lang en flink stijgend naar 3700 meter en dat voelde je meteen bij het uitstappen. Allebei wat licht in het hoofd en na een poosje kreeg Els hoofdpijn. Maar het uitzicht was schitterend. Eenmaal terug in het hotel hebben we onszelf een lekkere maaltijd bereid. Helaas wilde het met de hoofdpijn van Els niet zo. Het was overigens een heerlijke temperatuur, ongetwijfeld heeft dat ook te maken met dat we zo hoog zaten.
Vrijdagochtend 2 augustus. Op tijd uitgecheckt en opnieuw naar Cedar Breaks om daar de Alpine Pond Trail te doen. Een wandeling in de vorm van een acht. Best relatief koel (28 graden) weer voor een wandeling op hoogte: als we het rustig aan deden moest het kunnen. Bovendien was de wandeling met 3,5 km niet lang. Van begin af aan waren we verrukt van de enorme bloemenrijkdom op deze wandeling. Op het bovenste gedeelte domineerden de kleine zonnebloem en de lupine naast allerlei ander moois. De Alpine Pond ligt op het snijpunt van de acht, we kwamen er dus twee keer langs. Een mooie verstilde plek met heel helder water. Het onderste deel van de wandeling was anders van karakter De bloem die hier domineerde was de lupine én, tot onze grote verrassing, de Columbine. Nog nooit van ons leven hebben we op één wandeling zoveel Columbines gezien. Meestal waren ze hagelwit, soms zat er iets voorzichtigs blauw of lila in.
Tussendoor waren er uitzichtpunten vanwaar je mooi in het amfitheater van Cedar Breaks kon kijken. We zijn zo vaak gestopt om bloemen, bomen en rotsen te bekijken en foto’s te maken dat we drie uur! over de wandeling hebben gedaan.
Daarna hebben we koers gezet naar de North Rim van de Grand Canyon. Een prachtige route die ons langs de machtige rotsformaties van Zion voerde en waar we de bijzondere gelaagdheid van het landschap van Escalante konden zien. Onderweg even in de stad Kanab gestopt om boodschappen te doen en toen weer verder. Ook even gepauzeerd bij Jacob Lake Inn, een ‘must’ als we daar zijn. De North Rim van de Grand Canyon was toen al dichtbij. De meadows omzoomd door boompartijen van dennenbomen en aspentrees imponeren ons steeds weer. Vlak voor de officiële ingang van de North Rim ligt de Kaibab Lodge waar we verschillende keren hebben gelogeerd, de laatste keer nog met Esther. Tot onze verbazing is hij gesloten.
Deze keer logeren we op de North Rim zelf, dus moesten we ons melden bij de Lodge. Het Grand Canyon National Park viert dit jaar zijn honderdjarig jubileum. Wat ons betreft zouden ze dat mogen vieren met wat modernisering. We hebben absoluut geen bereik met onze telefoons en daarin wordt op geen enkele plaats op de North Rim voorzien, behalve in de winkel van de camping, daar kunnen we, weliswaar langzaam, via Wi-Fi verbinding krijgen. Onze redelijk prijzige kamer is niet bepaald van alle gemakken voorzien en het was een heel gesjouw om onze bagage er te krijgen.
Nou ja, de echte North Rim, want dat is tenslotte waarvoor we gekomen zijn, moet het voor ons gaan maken. Misschien zal een thunderstorm ons parten spelen, maar dat risico loop je altijd in deze tijd van het jaar. Daar kunnen we onze plannen wel op aanpassen.
-
05 Augustus 2019 - 22:08
Leonie:
Hoi Els en Jaap,
Hier late en snelle Jopie. Vanavond via Google heel veel stukken van de Grand Canyon via 360 graden bekeken. Mijn ogen weer uitgekeken. Wat is alles toch enorm groot.
Een stukje via Google de rivier op gezwommen , maar zag jullie niet.
Het verbaasd me niets dat er geen tot weinig verbinding is met de buitenwereld en eerlijk gezegd: "Wat een zegen, dat mensen daar niet de hele dag met hun vingers aan de smartphone zitten".
Bij de temperaturen die jullie nu noemen, zou ik ook nog wel in actie komen om al die ruige rotsen te bekijken/te beklimmen.
3.5 Km wandelen is best al zwaar. Ik zou depressief worden omdat ik maar zo'n klein stukje van het hele gebied zou kunnen verkennen.
Hoe al die mooie vaak regelmatige rotsformaties ontstaan zijn, is voor mij toch een raadsel.
Een zandsculptuur op een strand door een kunstenaar dat begrijp ik nog wel.
Heel fijn is, dat al dit moois nog jaren blijft liggen waar het ligt en niet zoveel risico loopt als de kleine natuurgebieden in ons landje.
Geniet nog lekker verder. Groetjes Leonie. -
06 Augustus 2019 - 20:04
Lili:
O o wat een mooie foto's - jouw fototoestel is echt een wonderapparaatje Jaap, want het is niet alle camera's gegeven om zó goed de enormiteit van het landschap weer te geven. Fantastisch, de gelijkenis met Bryce is goed te zien.
Ik was de hele dag de hort op, nu is het laat dus morgen meer. Maar voor nu even twee dingen: 1) de avonturen van de zieltogende mot, en 2) de columbine.
- Die mot was ondanks de uitbreiding met het beeld van de voorkant dat je me stuurde nergens te vinden, ik heb het dus aan een hogere instantie uitbesteed en kreeg de volgende mededeling terug:"This looks like the leafy spurge hawk moth or something quite similar"" - ja zo kan ik het ook hoor, "something quite similar" en dat noemt zich professor in de Entomology. De motten in de links die hij meestuurde leken er behalve de hawk vorm qua kleur voor geen meter op. Van wat het dichtste bij komt stuur ik wel een plaatje via de gewone mail. Maar bij deze stel ik voor om het geval te dopen met de naam "Great American Mystery Moth". Stukken mooier dan de hier neergestreken buxusmot..
- Dat de columbine de state flower van Colorado is weten jullie vast wel, maar wat ik zo mooi vind is dat nr. 19&20 precies de als zodanig beschreven uitvoering is ('The white and lavender Columbine, Aquilegia caerules, was adopted as the official state flower on April 4, 1899 by an act of the General Assembly'). Super!
(Heb nog snel jullie tweede verslag gezien en o verrassing - de Sego Lily is Utah's stateflower...)
Wordt vervolgd, maar niet nu! -
07 Augustus 2019 - 11:28
Kristina:
Lieve Els en lieve Jaap,
Wat hebben jullie het toch druk met die lange afstanden rijden om al dit moois te verkennen. Al die schitterende rotsformaties en die ongelooflijke bloemenpracht (die columbine is ook altijd een favoriet van mij geweest en hier in het wild nog zo veel mooier dan in een tuin).Ik ben jullie zo dankbaar dat wij dit allemaal met jullie mogen delen. Heb het zelf ook heel druk met mijn bezoeker - speel het meestal wel klaar meteen naar jullie prachtige berichten en foto's te kijken maar de reacties lukken dan niet meer meteen. Blijven jullie vooral genieten.
Heel veel liefs,
Kristina -
07 Augustus 2019 - 18:00
Lili:
Wat zien ik - het vervolg:
#14 Rocky Mountain Penstemon
#44 nounounou, jullie worden wel errug bijdehand!! Of beter, heeft u misschien een appje bij de hand? Wellicht nuttig te weten dat als u eronder staat te zoenen dat u dat doet onder het toezicht van een parasiet. Zoent toch wat minder.
#55 jaja dat dacht je maar. Heartleaved bitter cress zult je bedoelen.
#57 handdoek in de ring, de bloemetjes zijn niet duidelijk genoeg voor identificatie.
#58 Subalpine larkspur
Het is echt fantastisch hoeveel bloeiende bloemetjes jullie tegenkomen, alsof het voorjaar is!
-
11 Augustus 2019 - 10:15
Thea:
Hoi lieve papa en mama.
Ik ben er sprakeloos van geworden ,zo mooi zijn alle foto's
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
