Onderweg naar Salt Lake City.
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Els
28 Juli 2019 | Verenigde Staten, Salt Lake City
Salt Lake City Zaterdag 27 juli 2019
Vandaag zijn we aangekomen in Salt Lake City na gisteren, vrijdag, een heerlijk ouderwets dagje Amerika. Dat was donderdag wel anders. We stonden op het punt te vertrekken uit Aztec toen we contact kregen met onze jongste dochter en kleindochter die op dat moment in Parijs waren en forse problemen hadden met de thuisreis. Dat zat ons natuurlijk niet zo lekker. We hadden nauwelijks bereik maar aangekomen in Bluff hoorden we gelukkig dat het allemaal goed ging aflopen.
Aan het eind van de middag wilden we iets buiten Bluff een alkoof met mooie petrogliefen bekijken dat zich daar bevindt. We keerden onverrichter zake terug. Het pad naar het alkoof leek ons te moeilijk en bovendien dreigde er onweer. Dan kun je maar beter snel van de berg af zijn.
Gisteren zijn we vol goede moed op stap gegaan om alsnog de petrogliefen te bekijken. Het was inderdaad een avontuurlijke klauterpartij, zo af en toe op handen en voeten en met voor Els soms een behulpzaam uitgestoken hand van Jaap. Maar het ging goed en was alleszins de moeite waard. Echt mooie petrogliefen. Daarna is het een reis met ‘oude bekenden’ geworden. Allereerst de Goosenecks van de San Juan River, de ongelooflijke meanders van deze rivier waarop je van grote hoogte neerkijkt. Toen over de Moki Dugway, die ongelooflijk steile onverharde zigzaggende weg de berg op, ondertussen samen de verhalen opdissend van de allereerste keer dat we die weg reden en het zo eng vonden. Op het viewpoint boven aan de weg keken we neer in de Valley of the Gods met de gelijknamige Bed&Breakfast waar we drie keer hebben geslapen.
De volgende ‘oude bekende’ was Bridges National Park. Daar waren we in 2005 en 2006. Die laatste keer hebben we daar een schitterende en pittige hike gedaan. We waren toen resp. 59 en 61. Zouden we dat nu nog kunnen? Was niet belangrijk. Vandaag waren we hier alleen maar om te kijken. Na Bridges reden we over Scenic Highway 95 naar Hanksville. Ter hoogte van Hite Overlook was de lucht dreigend en zagen we op enige afstand, achter de bergkam, heel wat gebliksem. Het gaf een bijzondere atmosfeer. Iets voorbij Hite Overlook kregen we toch nog de volle lading. Het was echt of alle sluizen in één keer werden opengezet. In hoog tempo stroomde er door de droge wash naast de weg weer water en hier en daar ontstonden op de van het water glimmende hellingen watervallen. De bui duurde hooguit 10 minuten en wat later reden we weer volop in de zon. Opnieuw zagen we het alkoof met de fraaie petroglief met de naam Cleopatra vlakbij de Hog Springs picknickplaats.
We hebben overnacht in Hanksville.
Vandaag deden we de laatste etappe naar Salt Lake City. Tot Donderdag geeft Jaap er cursus. Het eerste gedeelte verliep rustig. Net zoals gisteren reden we op de rustige highway 95. Vanaf Hanksville zorgde dat voor veel herkenning in het landschap: de prachtige San Rafael Reefs, rotsformaties die deden denken aan ons bezoek destijds aan het San Rafael Swell en aan Gobelin National Park. De bergketens en mesa’s gaven ons toen het sterke vermoeden dat de wereldberoemde ‘gordijnen’ van Christo ooit hier hun inspiratie vonden. De laatste 50 tot 60 kilometer waren een heksenketel! Het stedelijke gebied begint namelijk al heel ver voor Salt Lake City. Tussen Provo en Salt Lake City is het één groot stedelijk gebied. Enorm druk verkeer op acht- tot tien-baanswegen en het vroeg opperste concentratie om daar geen fouten te maken. We hadden ook al gezien dat we waarschijnlijk weer een flinke hoosbui zouden krijgen en inderdaad, die kregen we. Gelukkig ging iedereen toen langzamer rijden waardoor er geen ongelukken gebeurden. Net als gisteren duurde de bui niet lang.
In de stad hebben we onze bestemming bereikt. We logeren in een gebouw van de Episcopale Kerk. Ook de cursus van Jaap is in ditzelfde gebouw. We hebben een heerlijk comfortabele kamer. Het is een oase van rust in een stad vol tegenstellingen. Als je kijkt naar de winkels en de gebouwen dan voelt deze stad rijk. Daar hebben zeker ook de weelderige tempels en gebouwen van de Mormonen mee te maken. Maar er is hier ook armoede. Om de hoek slapen dakloze mensen op straat……
Donderdag gaan we weer reizen en daarna melden we ons weer.
Liefs.
Vandaag zijn we aangekomen in Salt Lake City na gisteren, vrijdag, een heerlijk ouderwets dagje Amerika. Dat was donderdag wel anders. We stonden op het punt te vertrekken uit Aztec toen we contact kregen met onze jongste dochter en kleindochter die op dat moment in Parijs waren en forse problemen hadden met de thuisreis. Dat zat ons natuurlijk niet zo lekker. We hadden nauwelijks bereik maar aangekomen in Bluff hoorden we gelukkig dat het allemaal goed ging aflopen.
Aan het eind van de middag wilden we iets buiten Bluff een alkoof met mooie petrogliefen bekijken dat zich daar bevindt. We keerden onverrichter zake terug. Het pad naar het alkoof leek ons te moeilijk en bovendien dreigde er onweer. Dan kun je maar beter snel van de berg af zijn.
Gisteren zijn we vol goede moed op stap gegaan om alsnog de petrogliefen te bekijken. Het was inderdaad een avontuurlijke klauterpartij, zo af en toe op handen en voeten en met voor Els soms een behulpzaam uitgestoken hand van Jaap. Maar het ging goed en was alleszins de moeite waard. Echt mooie petrogliefen. Daarna is het een reis met ‘oude bekenden’ geworden. Allereerst de Goosenecks van de San Juan River, de ongelooflijke meanders van deze rivier waarop je van grote hoogte neerkijkt. Toen over de Moki Dugway, die ongelooflijk steile onverharde zigzaggende weg de berg op, ondertussen samen de verhalen opdissend van de allereerste keer dat we die weg reden en het zo eng vonden. Op het viewpoint boven aan de weg keken we neer in de Valley of the Gods met de gelijknamige Bed&Breakfast waar we drie keer hebben geslapen.
De volgende ‘oude bekende’ was Bridges National Park. Daar waren we in 2005 en 2006. Die laatste keer hebben we daar een schitterende en pittige hike gedaan. We waren toen resp. 59 en 61. Zouden we dat nu nog kunnen? Was niet belangrijk. Vandaag waren we hier alleen maar om te kijken. Na Bridges reden we over Scenic Highway 95 naar Hanksville. Ter hoogte van Hite Overlook was de lucht dreigend en zagen we op enige afstand, achter de bergkam, heel wat gebliksem. Het gaf een bijzondere atmosfeer. Iets voorbij Hite Overlook kregen we toch nog de volle lading. Het was echt of alle sluizen in één keer werden opengezet. In hoog tempo stroomde er door de droge wash naast de weg weer water en hier en daar ontstonden op de van het water glimmende hellingen watervallen. De bui duurde hooguit 10 minuten en wat later reden we weer volop in de zon. Opnieuw zagen we het alkoof met de fraaie petroglief met de naam Cleopatra vlakbij de Hog Springs picknickplaats.
We hebben overnacht in Hanksville.
Vandaag deden we de laatste etappe naar Salt Lake City. Tot Donderdag geeft Jaap er cursus. Het eerste gedeelte verliep rustig. Net zoals gisteren reden we op de rustige highway 95. Vanaf Hanksville zorgde dat voor veel herkenning in het landschap: de prachtige San Rafael Reefs, rotsformaties die deden denken aan ons bezoek destijds aan het San Rafael Swell en aan Gobelin National Park. De bergketens en mesa’s gaven ons toen het sterke vermoeden dat de wereldberoemde ‘gordijnen’ van Christo ooit hier hun inspiratie vonden. De laatste 50 tot 60 kilometer waren een heksenketel! Het stedelijke gebied begint namelijk al heel ver voor Salt Lake City. Tussen Provo en Salt Lake City is het één groot stedelijk gebied. Enorm druk verkeer op acht- tot tien-baanswegen en het vroeg opperste concentratie om daar geen fouten te maken. We hadden ook al gezien dat we waarschijnlijk weer een flinke hoosbui zouden krijgen en inderdaad, die kregen we. Gelukkig ging iedereen toen langzamer rijden waardoor er geen ongelukken gebeurden. Net als gisteren duurde de bui niet lang.
In de stad hebben we onze bestemming bereikt. We logeren in een gebouw van de Episcopale Kerk. Ook de cursus van Jaap is in ditzelfde gebouw. We hebben een heerlijk comfortabele kamer. Het is een oase van rust in een stad vol tegenstellingen. Als je kijkt naar de winkels en de gebouwen dan voelt deze stad rijk. Daar hebben zeker ook de weelderige tempels en gebouwen van de Mormonen mee te maken. Maar er is hier ook armoede. Om de hoek slapen dakloze mensen op straat……
Donderdag gaan we weer reizen en daarna melden we ons weer.
Liefs.
-
28 Juli 2019 - 07:29
Carla:
Na wat gedoe hier in huize Schouten weer een reactie op jullie reisverslag.
Prachtig!!! En wat spannend allemaal. Genieten jullie van deze mooie trip. En tot een volgende reactie van mij.
Liefs, Carla ♥ -
28 Juli 2019 - 07:55
Lieneke Dekker-van Der Wal:
Lieve Jaap en Els
Heb weer genoten van jullie reisverslag en mooie foto,s
Wat een pech voor Thea en haar dochter. gelukkig is alles in orde gekomen.
Hier is het heel warm geweest ik heb heel veel last gehad van mijn longen
gaat nu weer beter.
Hoe gaat het met jullie?
Goeie reis verder en tot de volgende keer lieve groeten zus schoonzus -
28 Juli 2019 - 15:35
Leonid:
Dearest Jaap and Els!
Happy to see you in great shape! Enjoy the trip!
Big hug from Singapore )))
Leonid -
28 Juli 2019 - 18:19
Jacqueline:
Mooi hoor, prachtige foto's ook. Veel succes voor Jaap donderdag en nog veel plezier samen! xx -
28 Juli 2019 - 21:40
Leonie:
Hoi Els en Jaap,
Spannend allemaal. En ja ….zoals ik altijd roep tijdens onze wandelingen in de Ardennen: “ Op de kont zitten en laten schuiven en op handen en voeten naar boven klimmen. Lukt ons altijd vrij aardig.
Weer mijn ogen uitgekeken naar al die mooie plaatjes.
Het is met recht een land met heel veel variaties. Hoewel … ik denk dat ik de stenen wel zat zou zijn. Zou toch meer groen willen zien.
Hier nu nog net niet op mijn wenken bediend, maar wel al lekker regen en rond de 19 graden.
Hoewel gisteren is in de boom die Jaap altijd zo mooi vindt en ook is, maar veel rotzooi oplevert, de bliksem in geslagen. Een oorverdovende knal en bij mij alle stoppen eruit. TV eruit en Internet eruit. Dus ook de verwarming, de airco, huistelefoon. Lang leve het gemak van via smartphone aansturen van vele functies in huis.
Voor Jaap veel succes ( en Els natuurlijk ook met wat je gaat doen ).
Geniet van alles. Ennnn...dochter en kleindochter redden zich wel. Een ervaring voor hun om van te leren. Dikke pluim voor hun.
Knuffel en groetjes,
Leonie en Quinte. -
28 Juli 2019 - 22:06
Thea:
Wederom is alles echt supermooi om mee te mogen kijken op de foto's die voorbijkomen.
Geniet van al het moois wat nog komt,en succes papa met de cursus. Liefs ❤ -
29 Juli 2019 - 10:20
Lili:
Even druk geweest met andere zaken, waardoor geen gelegenheid voor uitgebreide botanische jachtpartijen, dat houd je nog tegoed (al moet ik er toch weer even op wijzen dat het vlinder- annex mottenvolk vriendelijk verzocht wordt niet op de rug te gaan liigen voor een foto, zo staan ze niet op de identificatie plaatjes en die heb ik nu eenmaal nodig bij het speuren).
Het reisverslag was een fantastische geheugenopener, SLC is jaren m'n startpunt geweest voor de trailrides en ook toen was het stukje van vliegveld naar motel in een van de subdivisions al van ijzingwekkende dimensies en ieder jaar weer nét een tikkie anders georganiseerd qua exits. Los daarvan komen bij namen als Bluff, Hite, Hanksville ook weer beelden boven, waarvan Hite het meeste indruk maakte omdat ik er bijna van de overlook woei, echt waar. Niet handig voor het kieken.
En allemachtig, wat een onvervaarde hikers zijn jullie. De foto's laten zien dat dat weliswaar een zichzelf -tig keer terugbetalende energetische investering is, maar toch. Zóóó mooi. Dankjewel voor het delen!
-
29 Juli 2019 - 14:35
Corrie En Gerard:
ZIT TE GENIETEN VAN JULIE PRACHTIGE FOTO,S EN MOOIE VERHALEN DIE JE SAMEN MEEMAKEN.
GROETJES EN GENIET ER NOG VAN !!
ALLES KOMT GOED MOET JE MAAR DENKEN.
CORRIE EN GERARD
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
