Weerzien met en afscheid van een groots landschap.
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Els
05 Augustus 2019 | Verenigde Staten, Page
Page, Arizona. Maandag 5 augustus
Zaterdag 3 augustus op tijd opgestaan. Even langs de kampwinkel voor een kop koffie en WiFi. Goed weer, lekkere temperatuur. Meteen door naar Point Imperial, 18 km verderop. Het hoogste punt van de Grand Canyon (2683 m) waar je met de auto kunt komen. Zichtbaar is dat de North Rim de nodige bosbranden heeft gekend. Het herstel op de hellingen begint met aspen trees, die als eersten weer opkomen. Pas later komen ook de naaldbomen er weer bij. Beetje vervreemdend wel, zo’n helling met jonge aspen trees met daartussen de staketsels van verbrande bomen.
We wilden deze dag gedeeltelijk de Ken Patrick Trail lopen. Eerst genoten we van het geweldige uitzicht daar met in de verte de canyon van de Little Colorado, de veelkleurige vlakte van het Kaibab Plateau en zelfs, al is het wat wazig, Navajo Mountain. Karakteristiek op dit viewpoint is Mt Haydn. De mooie trail loopt langs de rand van de canyon. We werden verrast te zien dat ook op deze hoogte nog steeds veel bloemenrijkdom te genieten valt. Hadden we onderweg hiernaartoe al in de berm de Teunisbloem gezien, nu zagen we de Solidago voluit bloeien. Tijdens de wandeling veranderde het uitzicht op Mt. Haydn, hij lag nu ‘onder ons’, tot we hem, door een uitstekende rotspartij niet meer konden zien. Volgens plan keerden we terug op het punt waar de wandeling erg ruig werd. Heerlijk gepicknickt en vervolgens 20 km doorgereden naar Cape Royal. Beroemd vanwege het zgn. Angels Window en de Wedding site. Op de terugweg gestopt bij de viewpoints. Bij het Roosevelt Viewpoint met enige weemoed teruggedacht aan hoe wij daar in 2005 op dat ene bankje moed hadden verzameld om onze hoogtevrees in zoverre te overwinnen dat we moed vonden ook werkelijk naar de Grand Canyon te kijken! Op deze toch min of min meer afscheidstournee waar het de Grand Canyon betreft, een gedenkwaardig moment. ’s Avonds gegeten in de Lodge. Was een mooie dag. De plannen voor zondag liggen klaar. Nog een laatste dag genieten.
Zondag 4 augustus. Na het ontbijt naar de Lodge gelopen om de trail naar het Bright Angel Point te lopen. We waren eigenlijk de lengte van deze trail een beetje vergeten en ook dat het pad niet alleen soms heel smal is maar ook flink daalt en stijgt. Maar daar wen je ook weer aan. We waren vroeg en dus was het nog heerlijk rustig. Dit is wel een van de bekendste punten hier aan de North Rim. Helemaal op het uiterste punt is het uitzicht prachtig. Beneden ons zagen we de Roaring Springs, waarvan naar blijkt de Lodges zowel aan de North Rim als aan de South Rim hun water halen. Maar het is ook een beroemd punt op de North Kaibab Trail. Aan de overkant konden we het punt zien dat we enkele jaren geleden bereikten op de South Kaibab Trail, het Skeleton Point, een wapenfeit waar we nog steeds stilletjes trots zijn. Via een stukje van de Transept Trail zijn we teruggelopen naar de Lodge en naar onze kamer. Na een bezoekje aan de kampwinkel (vanwege de Wifi) zijn we naar het Trailhead van de Widforss Trail gereden. De hele trail lopen zou zeker te lang zijn maar de verwachting was dat we de eerste kilometers, lopend langs de rand, een mooi uitzicht zouden hebben op de Transept Canyon en later mogelijk ook de Bright Angel Canyon. In het begin een voornamelijk stijgende pad vooral door het bos. We zagen wel dat boven opzij van ons de lucht donker kleurde, maar de zon scheen en we hadden het vermoeden dat de bui voldoende op afstand zou blijven. Toen het op een gegeven moment vervaarlijk begon te weerlichten en donderen meenden we er goed aan te doen rechtsomkeer te maken: het duidelijke advies hier is om in dit soort situaties zo snel mogelijk naar je auto terug te gaan. We hebben ons gehaast want dat gedonder beviel ons helemaal niet. Of we op de berg ook echt in moeilijkheden zouden zijn gekomen zullen we nooit weten. Het weer in deze contreien laat zich moeilijk voorspellen. Terug op onze kamer hebben we even siësta gehouden, ook lekker. Aan het eind van de middag zijn we nog even terug gewandeld naar de Lodge en hebben op één van de uitkijkpunten daar nog eens genoten van het uitzicht. Aan de zuidkant hingen mooie regensluiers. We maakten nog wat foto’s, dronken daarna een cappuccino en hebben daarmee min of meer ons bezoek aan de North Rim van de Grand Canyon afgerond. Een bezoek dat ons heeft gebracht wat we zochten, zodat we tevreden afscheid hebben genomen van dit prachtige fenomeen. Maandag wacht ons Page en dan kunnen we eindelijk onze verslagen en foto’s gaan verzenden.
Toegift
Maandag 5 augustus. We verlieten de North Rim en begonnen aan ons volgende hoofdstuk. Nog één keer genoten we van die prachtige meadows waar we helaas deze keer geen herten of bizons hebben gezien. Vlakbij de Kaibab Lodge is een klein benzinestation. We stopten er even omdat het er zo antiquarisch uitziet. En passant vernamen we er dat de Kaibab Lodge maar tijdelijk dicht is. Na forse schade afgelopen winter wordt het flink opgeknapt. We stopten ook nog even bij Jacob Lake Inn. We realiseerden ons dat dit plaatsen zijn waar we waarschijnlijk nooit meer zullen komen, we namen dus afscheid en zetten daarna echt koers naar Page.
Onderweg kwamen we langs de House Rock Road. Later deze week zullen we die vanaf de andere kant oprijden naar het trailhead van The Wave. Nu reden we hem op om van deze kant nog eens te gaan kijken bij het condor-observatiepunt. Daar vind je veel informatie over deze vogels. De condors zelf zagen we niet, maar we konden aan de witte vogelpoepvlekken wel zien waar in de rotsen ze hun nesten hebben.
Om in Page te komen moesten we ook de Colorado River weer oversteken. Dat moet via de Navajo Bridge bij Marble Canyon. Het zijn, naast elkaar liggend, twee bruggen. De oudste is indertijd gelegd om de ferry (veerboot) te vervangen en doet nu dienst als voetgangersbrug. Over de andere brug raast het gemotoriseerde verkeer. Je kunt je nauwelijks nog voorstellen hoe belangrijk dit project in de dertiger jaren is geweest: de Coloradorivier is decennia lang zo onoverbrugbaar geweest dat Arizona echt geïsoleerd raakte van de rest van Amerika
We weten het niet zeker, maar onder de verkeersbrug meenden we een jonge condor te zien. We deden navraag in het museum bij de brug: daar vertelden ze dat het heel goed mogelijk is dat we een jonge condor gezien hebben! De condors schijnen zich voort te planten hier.
Tenslotte was daar dan Page. Zonovergoten en erg warm, dat hoort bij deze stad.
Liefs.
Zaterdag 3 augustus op tijd opgestaan. Even langs de kampwinkel voor een kop koffie en WiFi. Goed weer, lekkere temperatuur. Meteen door naar Point Imperial, 18 km verderop. Het hoogste punt van de Grand Canyon (2683 m) waar je met de auto kunt komen. Zichtbaar is dat de North Rim de nodige bosbranden heeft gekend. Het herstel op de hellingen begint met aspen trees, die als eersten weer opkomen. Pas later komen ook de naaldbomen er weer bij. Beetje vervreemdend wel, zo’n helling met jonge aspen trees met daartussen de staketsels van verbrande bomen.
We wilden deze dag gedeeltelijk de Ken Patrick Trail lopen. Eerst genoten we van het geweldige uitzicht daar met in de verte de canyon van de Little Colorado, de veelkleurige vlakte van het Kaibab Plateau en zelfs, al is het wat wazig, Navajo Mountain. Karakteristiek op dit viewpoint is Mt Haydn. De mooie trail loopt langs de rand van de canyon. We werden verrast te zien dat ook op deze hoogte nog steeds veel bloemenrijkdom te genieten valt. Hadden we onderweg hiernaartoe al in de berm de Teunisbloem gezien, nu zagen we de Solidago voluit bloeien. Tijdens de wandeling veranderde het uitzicht op Mt. Haydn, hij lag nu ‘onder ons’, tot we hem, door een uitstekende rotspartij niet meer konden zien. Volgens plan keerden we terug op het punt waar de wandeling erg ruig werd. Heerlijk gepicknickt en vervolgens 20 km doorgereden naar Cape Royal. Beroemd vanwege het zgn. Angels Window en de Wedding site. Op de terugweg gestopt bij de viewpoints. Bij het Roosevelt Viewpoint met enige weemoed teruggedacht aan hoe wij daar in 2005 op dat ene bankje moed hadden verzameld om onze hoogtevrees in zoverre te overwinnen dat we moed vonden ook werkelijk naar de Grand Canyon te kijken! Op deze toch min of min meer afscheidstournee waar het de Grand Canyon betreft, een gedenkwaardig moment. ’s Avonds gegeten in de Lodge. Was een mooie dag. De plannen voor zondag liggen klaar. Nog een laatste dag genieten.
Zondag 4 augustus. Na het ontbijt naar de Lodge gelopen om de trail naar het Bright Angel Point te lopen. We waren eigenlijk de lengte van deze trail een beetje vergeten en ook dat het pad niet alleen soms heel smal is maar ook flink daalt en stijgt. Maar daar wen je ook weer aan. We waren vroeg en dus was het nog heerlijk rustig. Dit is wel een van de bekendste punten hier aan de North Rim. Helemaal op het uiterste punt is het uitzicht prachtig. Beneden ons zagen we de Roaring Springs, waarvan naar blijkt de Lodges zowel aan de North Rim als aan de South Rim hun water halen. Maar het is ook een beroemd punt op de North Kaibab Trail. Aan de overkant konden we het punt zien dat we enkele jaren geleden bereikten op de South Kaibab Trail, het Skeleton Point, een wapenfeit waar we nog steeds stilletjes trots zijn. Via een stukje van de Transept Trail zijn we teruggelopen naar de Lodge en naar onze kamer. Na een bezoekje aan de kampwinkel (vanwege de Wifi) zijn we naar het Trailhead van de Widforss Trail gereden. De hele trail lopen zou zeker te lang zijn maar de verwachting was dat we de eerste kilometers, lopend langs de rand, een mooi uitzicht zouden hebben op de Transept Canyon en later mogelijk ook de Bright Angel Canyon. In het begin een voornamelijk stijgende pad vooral door het bos. We zagen wel dat boven opzij van ons de lucht donker kleurde, maar de zon scheen en we hadden het vermoeden dat de bui voldoende op afstand zou blijven. Toen het op een gegeven moment vervaarlijk begon te weerlichten en donderen meenden we er goed aan te doen rechtsomkeer te maken: het duidelijke advies hier is om in dit soort situaties zo snel mogelijk naar je auto terug te gaan. We hebben ons gehaast want dat gedonder beviel ons helemaal niet. Of we op de berg ook echt in moeilijkheden zouden zijn gekomen zullen we nooit weten. Het weer in deze contreien laat zich moeilijk voorspellen. Terug op onze kamer hebben we even siësta gehouden, ook lekker. Aan het eind van de middag zijn we nog even terug gewandeld naar de Lodge en hebben op één van de uitkijkpunten daar nog eens genoten van het uitzicht. Aan de zuidkant hingen mooie regensluiers. We maakten nog wat foto’s, dronken daarna een cappuccino en hebben daarmee min of meer ons bezoek aan de North Rim van de Grand Canyon afgerond. Een bezoek dat ons heeft gebracht wat we zochten, zodat we tevreden afscheid hebben genomen van dit prachtige fenomeen. Maandag wacht ons Page en dan kunnen we eindelijk onze verslagen en foto’s gaan verzenden.
Toegift
Maandag 5 augustus. We verlieten de North Rim en begonnen aan ons volgende hoofdstuk. Nog één keer genoten we van die prachtige meadows waar we helaas deze keer geen herten of bizons hebben gezien. Vlakbij de Kaibab Lodge is een klein benzinestation. We stopten er even omdat het er zo antiquarisch uitziet. En passant vernamen we er dat de Kaibab Lodge maar tijdelijk dicht is. Na forse schade afgelopen winter wordt het flink opgeknapt. We stopten ook nog even bij Jacob Lake Inn. We realiseerden ons dat dit plaatsen zijn waar we waarschijnlijk nooit meer zullen komen, we namen dus afscheid en zetten daarna echt koers naar Page.
Onderweg kwamen we langs de House Rock Road. Later deze week zullen we die vanaf de andere kant oprijden naar het trailhead van The Wave. Nu reden we hem op om van deze kant nog eens te gaan kijken bij het condor-observatiepunt. Daar vind je veel informatie over deze vogels. De condors zelf zagen we niet, maar we konden aan de witte vogelpoepvlekken wel zien waar in de rotsen ze hun nesten hebben.
Om in Page te komen moesten we ook de Colorado River weer oversteken. Dat moet via de Navajo Bridge bij Marble Canyon. Het zijn, naast elkaar liggend, twee bruggen. De oudste is indertijd gelegd om de ferry (veerboot) te vervangen en doet nu dienst als voetgangersbrug. Over de andere brug raast het gemotoriseerde verkeer. Je kunt je nauwelijks nog voorstellen hoe belangrijk dit project in de dertiger jaren is geweest: de Coloradorivier is decennia lang zo onoverbrugbaar geweest dat Arizona echt geïsoleerd raakte van de rest van Amerika
We weten het niet zeker, maar onder de verkeersbrug meenden we een jonge condor te zien. We deden navraag in het museum bij de brug: daar vertelden ze dat het heel goed mogelijk is dat we een jonge condor gezien hebben! De condors schijnen zich voort te planten hier.
Tenslotte was daar dan Page. Zonovergoten en erg warm, dat hoort bij deze stad.
Liefs.
-
05 Augustus 2019 - 23:15
Carla Van Den Bosch:
Wat een prachtige reis en dan de mooie foto’s van die oer-natuur. Hoe moet dat straks weer hier in Maastricht? Groetjes Carla. -
06 Augustus 2019 - 04:48
Corrie:
Ik heb genoten van de mooie foto s tot gauw ziens en groetjes corrie -
07 Augustus 2019 - 10:41
Lucy Westers:
Prachtige foto"s. En jullie genieten volop zo te zien.
Groetjes, Lucy. -
07 Augustus 2019 - 18:44
Lili:
Ja de North Rim - in de foto's zie ik wat ik me herinner, een eigen schoonheid en minder kleurrijk dan de overkant. Die je dan wel eens goed kan bekijken. Bright Angel Point kon ik toen nog goed halen. Blij dat jullie nog verder rondgeneusd hebben, en ons laten genieten. Moet een raar gevoel zijn, zo'n afscheid.
De oogst:
#2 hou je vast: Slender Tube Sky Rocket
# 9 Ik weet niet of de app dyslectisch is, maar ik vind alleen maar Beardlip (of Beardtongue) Penstemon...oneindig veel leuker is deze naam: Scarlet Bugler
(Best wel leuk weetje: het geval verwortelt zich graag met een gastheer, en wel het liefst met de Paint Brush soorten. Niet handig, want op een afstand lijken ze zowiezo al op elkaar.)
#10 – ik geef het op, kan het bloemetje niet goed genoeg zien om voor identificatie te gebruiken
#58 die Limburgse varens heten hier Beaded lipfern
#61 Zoals al eerder gezegd: Utah's Stateflower.
-
08 Augustus 2019 - 06:02
Lili:
Je moet niet alles geloven wat bejaarden zeggen hoor - wat ik hierboven bij nummer negen zei is precies omgekeerd. De paint brush zoekt onderdak bij de bugler. Maar het blijft een onhandige constructie. -
08 Augustus 2019 - 12:15
Corrie En Gerard:
prachtg en bedankt voor de mooiefoto,s
geniet er maar van
Corrie en Gerard -
11 Augustus 2019 - 10:24
Thea:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
