Afscheid van de Badlands
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Els
25 Juli 2019 | Verenigde Staten, Aztec
Aztec, 24 juli 2019
Onze laatste dag in New Mexico. Morgen vertrekken we weer noordwaarts. Daarom vanmorgen begonnen met een hike in een ander deel van de Bisti Badlands, De-Na-Zin. Over een redelijk goede dirt road zijn we er naartoe gereden. Daar heeft Els zich dit keer succesvol aan gewaagd.
Jaap had voor De-Na-Zin twee mooie trails gevonden en heeft daar een combinatie van gemaakt. Wat meteen opviel is dat dit gebied een totaal ander karakter heeft dan de Bisti Badlands van eergisteren. We zijn door mooie, roze gekleurde washes en over hellingen gelopen en genoten van de uitzichten, de kleuren, de vormen. Hier maar heel weinig hoodoos, maar relatief zagen we veel versteend hout. Daar blijf je je over verbazen. Het ziet er soms nog helemaal uit als hout maar is absoluut versteend. We hebben het idee dat in De-Na-Zin meer neerslag valt dan in het gebied waar we eergisteren waren. We liepen bijvoorbeeld door een heel grote wash met nog grote vochtplekken er in en soms zelfs nog water. Het was mooi half bewolkt weer, hoewel met 36 graden wel aan de warme kant. Daar klagen we maar niet over: we lezen op internet hoe ongelooflijk warm het in Nederland is. Jullie zijn niet te benijden! Zo af en toe voelden we een verfrissend windje. Voor het thuisfront: we wandelen hier zonder te pauzeren, geen rustbankjes voor koffie met koek of nog verleidelijker zaken. Het uitzicht rondom was wijds. In de verte zagen we ‘woestijnregen’, dat zijn van die buien die de grond niet raken. Ziet er wel altijd erg mooi uit.
Na ruim 2 uur waren we terug bij ons uitgangspunt. Deze wandeling in Da-Na-Zin was een mooi afscheid van de Bisti Badlands. Voor Leonie: gemiddeld 2,6 km/uur.
Het tweede deel van de dag hebben we gebruikt voor een echte toeristische sightseeing, de Angel Peak Scenic Trail. We hoopten ook een picknickplek te vinden op één van de viewpoints, want van het wandelen hadden we trek gekregen en dorst. Op het eerste viewpoint was het al raak: een knusse picknicktafel onder een afdakje, helemaal perfect. We sjouwden de nodige dingen uit de auto en installeerden ons. Jaap was druk doende met water voor een gekookt eitje! en koffie toen het plotseling begon te regenen. En niet zo’n beetje ook, het kwam meteen met bakken uit de hemel en er stak een enorme wind op. Onze plastic bordjes en bekertjes, de worstjes, de zonnebril van Els: van alles waaide er van tafel en Jaap moest alle mogelijke moeite doen om te voorkomen dat ook ons dure kooktoestelletje er niet achteraan ging. Op één plastic bordje na hebben we alles weten te redden. Sorry Amerika: in het ravijn naast het viewpoint ligt nu een knalrood plastic bordje, als speelbal van de wind meegenomen. Uiteindelijk hebben we een beetje verregend en een beetje lacherig toch heerlijk gepicknickt. Daarna hebben we de scenic trail verder gereden. Je rijdt dan als het ware op de randen van een heel grote, brede canyon. Vergelijkingen met allerlei andere plekken in Amerika drongen zich op. Doodjammer dat de bodem van de canyon wordt ontsierd door de gaswinning en waar het op het ruisen van de wind na helemaal stil hoort te zijn, hoor je nu constant het geluid van de machines. Vlakbij het laatste view point dreigde opnieuw een thunderstorm: we zijn maar snel naar Aztec teruggereden.
Op het ogenblik zitten we samen in de laundry. Terwijl de was draait, werken we aan dit verslag en aan de foto’s. Vanavond pakken we de koffers weer in. We kunnen terugkijken op een goed verblijf in New Mexico. Zondag in Salt Lake City melden we ons weer.
Liefs
Onze laatste dag in New Mexico. Morgen vertrekken we weer noordwaarts. Daarom vanmorgen begonnen met een hike in een ander deel van de Bisti Badlands, De-Na-Zin. Over een redelijk goede dirt road zijn we er naartoe gereden. Daar heeft Els zich dit keer succesvol aan gewaagd.
Jaap had voor De-Na-Zin twee mooie trails gevonden en heeft daar een combinatie van gemaakt. Wat meteen opviel is dat dit gebied een totaal ander karakter heeft dan de Bisti Badlands van eergisteren. We zijn door mooie, roze gekleurde washes en over hellingen gelopen en genoten van de uitzichten, de kleuren, de vormen. Hier maar heel weinig hoodoos, maar relatief zagen we veel versteend hout. Daar blijf je je over verbazen. Het ziet er soms nog helemaal uit als hout maar is absoluut versteend. We hebben het idee dat in De-Na-Zin meer neerslag valt dan in het gebied waar we eergisteren waren. We liepen bijvoorbeeld door een heel grote wash met nog grote vochtplekken er in en soms zelfs nog water. Het was mooi half bewolkt weer, hoewel met 36 graden wel aan de warme kant. Daar klagen we maar niet over: we lezen op internet hoe ongelooflijk warm het in Nederland is. Jullie zijn niet te benijden! Zo af en toe voelden we een verfrissend windje. Voor het thuisfront: we wandelen hier zonder te pauzeren, geen rustbankjes voor koffie met koek of nog verleidelijker zaken. Het uitzicht rondom was wijds. In de verte zagen we ‘woestijnregen’, dat zijn van die buien die de grond niet raken. Ziet er wel altijd erg mooi uit.
Na ruim 2 uur waren we terug bij ons uitgangspunt. Deze wandeling in Da-Na-Zin was een mooi afscheid van de Bisti Badlands. Voor Leonie: gemiddeld 2,6 km/uur.
Het tweede deel van de dag hebben we gebruikt voor een echte toeristische sightseeing, de Angel Peak Scenic Trail. We hoopten ook een picknickplek te vinden op één van de viewpoints, want van het wandelen hadden we trek gekregen en dorst. Op het eerste viewpoint was het al raak: een knusse picknicktafel onder een afdakje, helemaal perfect. We sjouwden de nodige dingen uit de auto en installeerden ons. Jaap was druk doende met water voor een gekookt eitje! en koffie toen het plotseling begon te regenen. En niet zo’n beetje ook, het kwam meteen met bakken uit de hemel en er stak een enorme wind op. Onze plastic bordjes en bekertjes, de worstjes, de zonnebril van Els: van alles waaide er van tafel en Jaap moest alle mogelijke moeite doen om te voorkomen dat ook ons dure kooktoestelletje er niet achteraan ging. Op één plastic bordje na hebben we alles weten te redden. Sorry Amerika: in het ravijn naast het viewpoint ligt nu een knalrood plastic bordje, als speelbal van de wind meegenomen. Uiteindelijk hebben we een beetje verregend en een beetje lacherig toch heerlijk gepicknickt. Daarna hebben we de scenic trail verder gereden. Je rijdt dan als het ware op de randen van een heel grote, brede canyon. Vergelijkingen met allerlei andere plekken in Amerika drongen zich op. Doodjammer dat de bodem van de canyon wordt ontsierd door de gaswinning en waar het op het ruisen van de wind na helemaal stil hoort te zijn, hoor je nu constant het geluid van de machines. Vlakbij het laatste view point dreigde opnieuw een thunderstorm: we zijn maar snel naar Aztec teruggereden.
Op het ogenblik zitten we samen in de laundry. Terwijl de was draait, werken we aan dit verslag en aan de foto’s. Vanavond pakken we de koffers weer in. We kunnen terugkijken op een goed verblijf in New Mexico. Zondag in Salt Lake City melden we ons weer.
Liefs
-
25 Juli 2019 - 05:27
Hélène:
Lieverds, ik geniet met volle teugen,
dat ik in beeldtaal mag meereizen, dankjulliewel , warm omhelsd, Hélène -
25 Juli 2019 - 06:34
Jan Rombout:
Dag Els en Jaap,
'En wat maakt die twee gelukkig'. Hebben jullie wereldwijd 'eigen' bankjes? Mooi verslag. Indrukwekkende, kleurrijke foto's.
Groet,
Jan Rombout -
25 Juli 2019 - 06:51
Ed Kroll:
Het blijft geweldig prachtige foto's, kon ik maar even bij je zijn,,,,,ha,ha, Els die nieuwe outfit staat je geweldig, Groet, Ed -
25 Juli 2019 - 09:16
Margo:
Lieve Els en Jaap,
Heerlijk om zo mee te kunnen reizen.
Prachtig al die mooie natuur.
Heel veel lieve groeten vanuit een bloedheet Zeist.
Margo -
25 Juli 2019 - 10:48
Hennie:
Mooi! Je mist alleen nog een paar cowboys en indianen. Geniet ervan! -
25 Juli 2019 - 18:57
Leonie:
Lieve Els en Jaap,
Wij hadden het hier nog een beetje warmer dan jullie. Ruim 40 graden. Niet meer leuk.
Quinte ligt voor pampus. En ik bijna.
Morgen ook weer 39 graden. De bui tijdens jullie picknick, zou ik zo over willen nemen.
Voor mij mag de herfst beginnen. Verdwijnen hier ook weer die strakke luchten en komen de mooie spannende luchten/wolken weer terug.
Wel veel gelegenheid om al jullie foto’s en verslagen goed te kunnen bekijken en te lezen.
Wat is Nederland toch klein als je dit allemaal ziet.
Ik verbaas me altijd over die hoodoo’s. Wie legt die “steentjes” stiekem op elkaar?.
Ook heel bijzonder is, dat er zoveel verschillende kleuren zand, steen zijn.
Zo te zien, struikelen jullie op die plekken niet over de toeristen en dat lijkt me zeer aangenaam.
Veel plezier nog verder en een knuffel van Leonie en Quinte. -
25 Juli 2019 - 19:41
Leonie:
Sta morgen om 5.00 uur op, dan haal ik 2.6 km ook.
Als het warmer wordt niet meer.
Ik houd geen statistieken bij, dus voor mij okay.
-
27 Juli 2019 - 04:43
Florrie:
Dag Jaap en Els,
Toch maar en reactie mijnerzijds,(hoewel ik weinig nieuws heb te melden, dat ook al niet door anderen is gezegd en dat ik kan beamen)
Wat een voorrecht om zulke mooie natuurverschijnselen te mogen beleven. Fijn dat jullie dat nog kunnen doen samen. Verrassend om ook eens een foto te zien van jullie beiden, genomen door andere wandelaars, want die werden nooit genoemd!
Het is nu zaterdag en het belooft hier een wat koelere dag te worden. Het was deze week beangstigend wat er ons te wachten staat als deze hoge temperaturen geen uitzondering maar regel zullen worden. En dan gaat Rutger Hauer ook nog dood.
Genoeg filosofie, ik wens jullie alle goeds voor de rest van deze reis
Liefs van Florrie
-
28 Juli 2019 - 03:17
Corrie Van Lier:
Bedankt voor alle mooie foto s en geniet van al dat moois!!!!!
Groetjes corrie -
28 Juli 2019 - 21:59
Thea:
Mooie foto's zoals altijd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
