De eerste drie dagen in Boulder CO
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Els
11 Juli 2019 | Verenigde Staten, Boulder
Zondagochtend 7 juli om 5 uur gingen we in Maastricht aan boord van de KLM-bus naar Schiphol. Zevenentwintig uur later stapten we, behoorlijk moe, onze hotelkamer in Boulder binnen. Intussen hadden we duizenden kilometers gevlogen, verdeeld over twee vluchten, hadden wachttijden op vliegvelden gedood met lezen en mailen, haalden we in Denver onze huurauto op en reden we tenslotte in een heftige thunderstorm naar Boulder. Omdat hij dat niet laten kon, ruimde Jaap toch nog wat van de bagage op, maar Els vond het mooi geweest en ging meteen naar bed. In Nederland was het op dat moment zo’n beetje tijd om wakker te worden en te gaan ontbijten.
Maandagochtend. Het was zaak om te proberen zo snel mogelijk in het leefritme van hier te komen. Lokale tijd zeven uur zaten we hongerig aan het ontbijt. Geen grootse plannen voor de dag. Eerst maar eens een beetje acclimatiseren en boodschappen doen. Nog terwijl we ontbeten kwamen er van het thuisfront verdrietige berichten. De schoonmoeder van Esther is plotseling levensbedreigend ernstig ziek. Door de dag heen is er over en weer veel contact. ’s Middags wint de jetlag het even van ons en doen we een kort middagslaapje. Voor het avondeten gaan we naar een Italiaans restaurant dat we twee jaar geleden ontdekten. En dan op tijd naar bed omdat we vreselijke slaap hebben. En nee, we zijn nog niet in ritme merkten we. Om vijf uur waren we wakker en om zes uur echt zo klaar wakker dat het geen zin had om nog langer in bed te blijven.
Dinsdag 9 juli. We begonnen de dag weer met contact met Esther, de toestand van haar schoonmoeder is onveranderd. Daarna hebben we de auto genomen en zijn naar het plaatsje Nederland gereden. Daar gaan we altijd even heen als we in Boulder zijn. Over de Boulder Canyon Road. We hadden geluk. Wegens werkzaamheden is de weg van 10 tot 14 uur afgesloten. Nietsvermoedend reden wij tegen tienen mee in de laatste colonne auto’s die er nog doorheen mocht. Spectaculaire werkzaamheden trouwens: de weg wordt verbreed en om dat te bereiken worden de rotswanden gedeeltelijk opgeblazen. Het betekende dat we voor de terugreis een alternatieve route moesten vinden. Dat lukte goed, over een mooie scenic route reden we terug naar Boulder. Dinsdagmiddag hebben we een bezoek gebracht aan Anna Chitty en haar dochter Lizzy en schoonzoon Hector. Het was goed om elkaar in de armen te sluiten en in alle rust en genegenheid te praten over John die in februari is overleden. Hoe die laatste dagen met hem waren, hoe het leven met hem was geweest en over hoe het leven is, nu zonder hem. Boulder zonder John voelt anders, is anders. Moet zijn plaats nog krijgen. Morgen gaan we met elkaar, wij en de familie Chitty, de Fourth of July Mine Trail lopen. Inclusief kleinzoon Azul van 1 jaar. Die trail deden we negen jaar geleden met John. Wat bijzonder!
Het is nu woensdag 10 juli 2019. Om 7 uur ’s morgens waren we bij Anna en even later voegden ook de anderen zich bij het gezelschap. Natuurlijk hadden we weer vertraging door de werkzaamheden aan de Boulder Creek Canyon Road, zodat we pas om 9 uur met de wandeling konden starten. Waren we bijna vergeten: om bij het trailhead te komen moest er ook een dikke 9 km over een zeer heftige dirt road worden gereden. Wat we ook een beetje vergeten waren, was de hoogte waarop we gingen lopen. De start van de wandeling ligt op 3060 meter. En omdat we nog maar kort in de USA zijn deed deze hoogte zich goed voelen. We zijn inmiddels wel een beetje gewend aan de 1600 meter waarop Boulder ligt, maar dan is dit toch een ander verhaal. Maar dat maakte niet uit. Het was heel bijzonder om deze hike nu weer te doen. Onderweg waren er verhalen over en weer over John en voor ons gevoel hebben we hiermee op onze manier eindelijk passend afscheid kunnen nemen van deze lieve en bijzondere vriend. Doordat we met zijn achtergebleven vrouw, dochter, schoonzoon en kleinkind deze gedachteniswandeling maakten, konden we eindelijk echt over hen rouwen. Tot nu toe was het allemaal nog zo abstract.
In gezelschap van Anna reden we langs een omweg terug en genoten zo opnieuw van de mooie omgeving hier. We kijken terug op een bijzondere dag.
Morgen begint Jaap met zijn cursus. We komen daarom pas na het weekend weer met een nieuw verslag, want dan gaat het reizen weer verder.
Liefs, Els en Jaap.
Maandagochtend. Het was zaak om te proberen zo snel mogelijk in het leefritme van hier te komen. Lokale tijd zeven uur zaten we hongerig aan het ontbijt. Geen grootse plannen voor de dag. Eerst maar eens een beetje acclimatiseren en boodschappen doen. Nog terwijl we ontbeten kwamen er van het thuisfront verdrietige berichten. De schoonmoeder van Esther is plotseling levensbedreigend ernstig ziek. Door de dag heen is er over en weer veel contact. ’s Middags wint de jetlag het even van ons en doen we een kort middagslaapje. Voor het avondeten gaan we naar een Italiaans restaurant dat we twee jaar geleden ontdekten. En dan op tijd naar bed omdat we vreselijke slaap hebben. En nee, we zijn nog niet in ritme merkten we. Om vijf uur waren we wakker en om zes uur echt zo klaar wakker dat het geen zin had om nog langer in bed te blijven.
Dinsdag 9 juli. We begonnen de dag weer met contact met Esther, de toestand van haar schoonmoeder is onveranderd. Daarna hebben we de auto genomen en zijn naar het plaatsje Nederland gereden. Daar gaan we altijd even heen als we in Boulder zijn. Over de Boulder Canyon Road. We hadden geluk. Wegens werkzaamheden is de weg van 10 tot 14 uur afgesloten. Nietsvermoedend reden wij tegen tienen mee in de laatste colonne auto’s die er nog doorheen mocht. Spectaculaire werkzaamheden trouwens: de weg wordt verbreed en om dat te bereiken worden de rotswanden gedeeltelijk opgeblazen. Het betekende dat we voor de terugreis een alternatieve route moesten vinden. Dat lukte goed, over een mooie scenic route reden we terug naar Boulder. Dinsdagmiddag hebben we een bezoek gebracht aan Anna Chitty en haar dochter Lizzy en schoonzoon Hector. Het was goed om elkaar in de armen te sluiten en in alle rust en genegenheid te praten over John die in februari is overleden. Hoe die laatste dagen met hem waren, hoe het leven met hem was geweest en over hoe het leven is, nu zonder hem. Boulder zonder John voelt anders, is anders. Moet zijn plaats nog krijgen. Morgen gaan we met elkaar, wij en de familie Chitty, de Fourth of July Mine Trail lopen. Inclusief kleinzoon Azul van 1 jaar. Die trail deden we negen jaar geleden met John. Wat bijzonder!
Het is nu woensdag 10 juli 2019. Om 7 uur ’s morgens waren we bij Anna en even later voegden ook de anderen zich bij het gezelschap. Natuurlijk hadden we weer vertraging door de werkzaamheden aan de Boulder Creek Canyon Road, zodat we pas om 9 uur met de wandeling konden starten. Waren we bijna vergeten: om bij het trailhead te komen moest er ook een dikke 9 km over een zeer heftige dirt road worden gereden. Wat we ook een beetje vergeten waren, was de hoogte waarop we gingen lopen. De start van de wandeling ligt op 3060 meter. En omdat we nog maar kort in de USA zijn deed deze hoogte zich goed voelen. We zijn inmiddels wel een beetje gewend aan de 1600 meter waarop Boulder ligt, maar dan is dit toch een ander verhaal. Maar dat maakte niet uit. Het was heel bijzonder om deze hike nu weer te doen. Onderweg waren er verhalen over en weer over John en voor ons gevoel hebben we hiermee op onze manier eindelijk passend afscheid kunnen nemen van deze lieve en bijzondere vriend. Doordat we met zijn achtergebleven vrouw, dochter, schoonzoon en kleinkind deze gedachteniswandeling maakten, konden we eindelijk echt over hen rouwen. Tot nu toe was het allemaal nog zo abstract.
In gezelschap van Anna reden we langs een omweg terug en genoten zo opnieuw van de mooie omgeving hier. We kijken terug op een bijzondere dag.
Morgen begint Jaap met zijn cursus. We komen daarom pas na het weekend weer met een nieuw verslag, want dan gaat het reizen weer verder.
Liefs, Els en Jaap.
-
11 Juli 2019 - 04:08
Maarten:
Waarom eten jullie bruine bonen?
Liefs, maarten -
11 Juli 2019 - 04:31
Corrie Van Lier:
Hallo Els en Jaap dat is weer genieten voor jullie samen.
Fijn hoor dat dat nog kan!,,,
Ik had mijn vriendin uit San Francisco voor 10 dagen over
Dus dat was heel gezellig met allerlei uitstapjes.
Heel veel plezier en groetjes corrie -
11 Juli 2019 - 04:43
Nelly Peijmen:
mooi begin van jullie reis. groetjes Petra -
11 Juli 2019 - 05:53
Jacqueline:
Hallo lieve Els en Jaap,
Wat leuk om meegenomen te worden op jullie reis. Geniet ervan!
Dikke zoen van Sjak -
11 Juli 2019 - 06:27
Frans Philippens:
Beste Els en Jaap, leuk om jullie weer te volgen en wat zijn jullie foto’s weer de moeite waard en wat geven die een goede indruk van de belevenissen en de mooie natuur! Groet van Frans -
11 Juli 2019 - 07:05
Carla:
Lieve Els en Jaap,
Wat een mooi verslag heb ik gelezen. Geweldig dat jullie dit nog steeds ondernemen. Prachtige foto's van een prachtige natuur.
Heel veel plezier en ik kijk uit naar jullie volgende verslag. Lieve groet, Carla -
11 Juli 2019 - 18:23
Gerard En Corrie:
Hallo Els en Jaap .
Mooi dat jullie weer op de herkenbare omgeving bent met vrienden van daar!!
Wij zijn weer benieuwd naar jullie belevenissen de komende weken .
Hopende met je kinderen en familie weer beter gaat wand die gedachten blijven toch in je achterhoofd.
groetjes Corrie en Gerard -
12 Juli 2019 - 10:57
Johanna:
dag lieve, dappere mensen,
Mooie dingen hebben jullie in korte tijd al weer beleefd.
Leuke foto van jou, Jaap in "nederland " Good memories.
Ik ben 10 jaar geleden in Peru geweest op 4500 mtr hoogte en kon bijna geen adem meer halen. Vorig jaar was ik in Ethiopie op 4500 mtr hoogte en heb daar heerlijk gewandeld zonder probleem. Er schijnt wat dat betreft een groot verschil te zitten in de continenten. Een verklaring daarvoor heb ik nog niet kunnen achterhalen. Hebben jullie enig idee?
lieve groet, -
12 Juli 2019 - 19:32
Leonie:
Hoi Els en Jaap,
Fijn dat jullie de trail samen met de familie hebben kunnen maken om het verlies van jullie vriend John een plekje te kunnen geven. Jullie hebben er meerdere keren tijdens onze wandelingen over verteld.
Een bijzonder afscheid van een fijne vriend.
Els deze hoogte zal de nodige pufjes hebben gevraagd, maar ik heb de laatste weken ervaren: "Ik geef nooit op".
Tja en die "bruine bonen". Wat kan daar allemaal anders aan zijn?. Ben benieuwd.
Jullie hadden inderdaad schitterend wandelweer. Mooie paadjes en mooie bloemetjes.
Mooie uitzichten.
Vandaag had ik vrijaf van de wekelijkse wandelingen, kwam allerlei klussen ten goede.
Hier voor het eerst sinds weken een paar fikse buien.
Wens jullie veel plezier met de verdere reis.
Dikke knuffel Leonie en Quinte ( die jullie zeer zal missen). -
13 Juli 2019 - 01:43
Kristina:
Lieve Els en lieve Jaap,
heel fijn dat die reis zonder problemen verliep. Hopelijk zijn jullie inmiddels over die jetlag heen. Ik hoop dat de toestand van Esthers' schoonmoeder verbeterd is. Ben zo blij dat jullie verhalen over John Chitty met zijn familie hebben kunnen uitwisselen en dan die heerlijke trail met veel mooie herinneringen samen hebben kunnen lopen. Dat zal hij wel leuk hebben gevonden. Ik raak heel kortademig bij het denken aan dat hoogteverschil met Nederland. Hartelijk dank voor die mooie foto's van een schitterende omgeving en die bijzondere bloemetjes. Een heel fijne cursus, lieve Jaap. Ik kijk uit naar jullie verdere avonturen en duim voor goed weer voor jullie. Wees voorzichtig. Veel liefs, Kristina -
13 Juli 2019 - 06:43
Lieneke Dekker-van Der Wal:
Lieve Jaap en Els Met interesse jullie verslag gelezen ,en alle foto,s bekeken . Heel leuk
Goeie reis verder liefs Lieneke -
13 Juli 2019 - 09:13
Lucy Westers:
Mooie foto`s. En heel goed weer zo te zien.
Dat is toch een pluspunt.
Heerlijk genieten, samen.
Groetjes Lucy. -
15 Juli 2019 - 16:17
Hans:
Ik had jullie verslag vorige week al gelezen.
Zoals altijd: vriendelijk en vooral ook "leerzaam" en dat past wel bij jullie.
We zijn deze week druk met veel spannende en ingrijpende gesprekken.
Heb het goed met elkaar en allen die jullie daar lief zijn en vaya con Dios!!!
hans -
16 Juli 2019 - 10:20
Lili:
Oh wat heerlijk om jullie weer te volgen - had een hoop ander gedoe dat me steeds van het lezen afhield, dus reageer een beetje laat. Die KLMbus intrigeert mij overigens mateloos, wist niet dat dat bestond en als je weer terug bent graag nadere informatie want er is weer toekomstig Amerikaans bezoek voor Margraten in het vooruitzicht.
En de anonieme bloemetjes gaan natuurlijk niet zonder naam verder - al staat 41 nog in de wacht,
16 = Yellow Stonecrop
24 = Heartleaf Arnica wat een mooie foto, de franje van de bloemblaadjes heb ik zó uitgesproken niet op foto's gezien. Schijnt naar citroen te ruiken.
Zie weer uit naar de volgende aflevering!
Lili
-
17 Juli 2019 - 06:57
Ed Kroll:
Geweldige mooie foto's blijf genieten wat een mooie natuur.
Groet, Ed Kroll en Vivian -
28 Juli 2019 - 21:45
Thea:
Lieve papa en mama.
Indrukwekkende start en dagen hebben jullie al erop zitten. Wat een mooie foto's ook. Het is daar allemaal zo divers aan uitzichten die je ziet van de natuur,echt prachtig. Fijn dat jullie een waardevolle bwtekenis en een wandel-gedachtenis hebben volbracht. Zo'n goede vriend die er niet meer is zal op een andere manier terug in jullie leven weer gaan schijnen. VEEL LIEFS ❤.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
