Passende uitsmijter: een arch om van te smullen
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Els
13 Augustus 2019 | Verenigde Staten, Rangely
Rangely (Colorado), 12 augustus
Zondag, 11 augustus. Deze ochtend begonnen we anders dan gebruikelijk. Meteen na het ontbijt legden we de laatste hand aan het verslag en de foto’s van de reis naar Moab en de hike naar Pinto Arch. En daarna het verzenden nog. Vraagt toch altijd wat meer tijd dan je denkt, vooral de foto’s. Soms gaat het uploaden snel, soms tergend langzaam. Maar het zat mee. Nog even koffie gezet en toen naar Dinosaur National Monument.
Jaap had een tweetal korte hikes uitgezocht om te maken. Eenmaal in Dinosaur aangekomen merkten we dat we het niet handig hadden aangepakt. Het was lunchtijd en we hadden eigenlijk ook wel trek. In Dinosaur NM kun je niets te eten kopen, dus zijn we het park maar weer uitgegaan om eerst ergens te gaan eten. Eenmaal terug kon het genieten gaan beginnen. We begonnen met de hike naar Box Canyon, in en uit maar 1 kilometer. In dit geval betekende het dat we een soort nis in het bergmassief inliepen. Er groeiden veel bomen, we liepen heerlijk in de schaduw. Ook wel leuk avontuurlijk. Er liepen dus veel mensen met jonge kinderen en die hadden het erg naar hun zin.
De tweede hike in Hog Canyon was niet alleen langer maar ook anders van karakter. Hij begon bij de inmiddels verlaten en in verval geraakte cabin van ene Josie Bassett Morris. Zij woonde in deze door haarzelf gebouwde cabin van haar 40e tot bijna 90e jaar. Ze overleed in 1964. Toen zij 40 was en besloot daar te gaan wonen was ze vijf keer getrouwd geweest (en vier keer gescheiden) en haar kinderen waren volwassen. Het moet een eigengereide dame zijn geweest. Maar ze was geen kluizenaarster en had regelmatig bezoek uit het nabijgelegen Vernal. Onze hike begon bij haar cabin. Een smal aan weerszijden weelderig begroeid pad voerde ons steeds dieper de canyon in. Het was een kronkelig pad en regelmatig kruisten we een bruisend beekje. Ook nu liepen we grotendeels onder de bomen en we konden ongestoord genieten van al dat moois, want we kwamen nauwelijks andere mensen tegen.
Maandag 12 augustus. Vanmorgen in alle vroegte uitgecheckt en vertrokken uit Vernal. We hadden nog een mooie ‘uitsmijter’ in gedachten. Door een folder die we zagen in het hotel in Vernal waren we op het spoor gekomen van Moonshine arch, iets buiten Vernal. Wat Jaap erover gelezen had was veelbelovend en dit zou dan, voordat we terugreisden naar Boulder, onze laatste hike worden. Het trailhead was lastig te vinden maar met goede aanwijzingen op zak lukte dat toch goed. Natuurlijk eerst weer een stukje dirt road. Hoort er bij. De zon scheen maar het was nog niet echt warm. Lekker wandelweer. De afstand was niet groot en er hoefde niet veel geklommen te worden. En het leuke is dat je deze arch echt pas op het allerlaatste moment ziet opdoemen. Een heel bijzondere boog, in de grijze brain rock, en dat hebben we eigenlijk nog maar zelden zo gezien. Ook best wel groot. De Moonshine Arch staat min of meer naast een rotswand maar is daar aan de onderkant wel mee verbonden. In die rotswand is nog een tweetal grotten. Heel bijzonder, heel mooi. We hebben erg genoten van daaronder te staan en rond te lopen en kijken. Inderdaad een geweldige uitsmijter!
Terug bij de auto bedachten we dat hier dan ook nog een picknick bij hoorde. In een Statepark een ietsje verderop vonden we een uitgelezen plek aan het water. Het waaide een beetje hard en de eieren vielen stuk nog voordat ze gekookt waren, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben erg genoten van onze allerlaatste picknick van deze reis.
We hebben nu Utah achter ons gelaten en zijn weer in Colorado. Hier in Rangely hebben we bij de Italiaan tegenover ons motel gegeten en konden weer genieten van een lekker glas wijn daarbij. Morgen reizen we naar Boulder. Dan is het echt voorbij. Hierna komt er nog één keer een verslag van ons en dan sluiten we voor dit jaar ons reisboek weer.
Liefs.
Zondag, 11 augustus. Deze ochtend begonnen we anders dan gebruikelijk. Meteen na het ontbijt legden we de laatste hand aan het verslag en de foto’s van de reis naar Moab en de hike naar Pinto Arch. En daarna het verzenden nog. Vraagt toch altijd wat meer tijd dan je denkt, vooral de foto’s. Soms gaat het uploaden snel, soms tergend langzaam. Maar het zat mee. Nog even koffie gezet en toen naar Dinosaur National Monument.
Jaap had een tweetal korte hikes uitgezocht om te maken. Eenmaal in Dinosaur aangekomen merkten we dat we het niet handig hadden aangepakt. Het was lunchtijd en we hadden eigenlijk ook wel trek. In Dinosaur NM kun je niets te eten kopen, dus zijn we het park maar weer uitgegaan om eerst ergens te gaan eten. Eenmaal terug kon het genieten gaan beginnen. We begonnen met de hike naar Box Canyon, in en uit maar 1 kilometer. In dit geval betekende het dat we een soort nis in het bergmassief inliepen. Er groeiden veel bomen, we liepen heerlijk in de schaduw. Ook wel leuk avontuurlijk. Er liepen dus veel mensen met jonge kinderen en die hadden het erg naar hun zin.
De tweede hike in Hog Canyon was niet alleen langer maar ook anders van karakter. Hij begon bij de inmiddels verlaten en in verval geraakte cabin van ene Josie Bassett Morris. Zij woonde in deze door haarzelf gebouwde cabin van haar 40e tot bijna 90e jaar. Ze overleed in 1964. Toen zij 40 was en besloot daar te gaan wonen was ze vijf keer getrouwd geweest (en vier keer gescheiden) en haar kinderen waren volwassen. Het moet een eigengereide dame zijn geweest. Maar ze was geen kluizenaarster en had regelmatig bezoek uit het nabijgelegen Vernal. Onze hike begon bij haar cabin. Een smal aan weerszijden weelderig begroeid pad voerde ons steeds dieper de canyon in. Het was een kronkelig pad en regelmatig kruisten we een bruisend beekje. Ook nu liepen we grotendeels onder de bomen en we konden ongestoord genieten van al dat moois, want we kwamen nauwelijks andere mensen tegen.
Maandag 12 augustus. Vanmorgen in alle vroegte uitgecheckt en vertrokken uit Vernal. We hadden nog een mooie ‘uitsmijter’ in gedachten. Door een folder die we zagen in het hotel in Vernal waren we op het spoor gekomen van Moonshine arch, iets buiten Vernal. Wat Jaap erover gelezen had was veelbelovend en dit zou dan, voordat we terugreisden naar Boulder, onze laatste hike worden. Het trailhead was lastig te vinden maar met goede aanwijzingen op zak lukte dat toch goed. Natuurlijk eerst weer een stukje dirt road. Hoort er bij. De zon scheen maar het was nog niet echt warm. Lekker wandelweer. De afstand was niet groot en er hoefde niet veel geklommen te worden. En het leuke is dat je deze arch echt pas op het allerlaatste moment ziet opdoemen. Een heel bijzondere boog, in de grijze brain rock, en dat hebben we eigenlijk nog maar zelden zo gezien. Ook best wel groot. De Moonshine Arch staat min of meer naast een rotswand maar is daar aan de onderkant wel mee verbonden. In die rotswand is nog een tweetal grotten. Heel bijzonder, heel mooi. We hebben erg genoten van daaronder te staan en rond te lopen en kijken. Inderdaad een geweldige uitsmijter!
Terug bij de auto bedachten we dat hier dan ook nog een picknick bij hoorde. In een Statepark een ietsje verderop vonden we een uitgelezen plek aan het water. Het waaide een beetje hard en de eieren vielen stuk nog voordat ze gekookt waren, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben erg genoten van onze allerlaatste picknick van deze reis.
We hebben nu Utah achter ons gelaten en zijn weer in Colorado. Hier in Rangely hebben we bij de Italiaan tegenover ons motel gegeten en konden weer genieten van een lekker glas wijn daarbij. Morgen reizen we naar Boulder. Dan is het echt voorbij. Hierna komt er nog één keer een verslag van ons en dan sluiten we voor dit jaar ons reisboek weer.
Liefs.
-
13 Augustus 2019 - 14:43
Leonie:
Hoi Els en Jaap,
Lig een beetje achter met bekijken en reageren. Tijdje was de site voor mij onbereikbaar en tijdje was ik onbereikbaar door activiteiten.
Nu op mijn gemak weer alles met veel plezier bekeken. Kunnen jullie al het moois nog wel een plekje geven?.
In ieder geval hard aan de conditie gewerkt. Kan ik dat nog wel bijhouden op onze wandelingen?.
Wens jullie veilige vlucht naar huis en we zien elkaar.
Groetjes Leonie en Quinte. -
13 Augustus 2019 - 15:13
Carla:
Ik ben ook niet zo regelmatig geweest maar ook nu weer genoten van de prachtige foto's. Wat een conditie moeten jullie hebben, petje af hoor. Nog even genieten en dan een goede vlucht huiswaarts. Jullie hebben heel wat om na te genieten en na te praten. Liefs, Carla -
13 Augustus 2019 - 16:42
Lili:
Ha! Eindelijk weer een bloemetje en andere levenstekens in jullie uitzichten, daar word ik heel vrolijk van. Dat maar eerst even doornemen:
#24 foei, dat zouden jullie nu toch moeten weten...wilde ui... of leek, whatever
#30 dat is nou echt een katzwijm foto Jaap - ja natuurlijk bestaan kolibri a.k.a. Hummingbird moths, maar om ze te "vangen" in een foto is héél andere koek, super hoor! Dit is de White-lined sphinx Hummingbird moth. Ik stuur je via de andere mail een foto van een hummingbird moth - niet deze - die lurkt aan jawel, de wilde ui... dat vond ik wel een heel erg treffende combinatie.
Bij foto 7 moest ik grinniken - da's wel een voordeel van een eenpersoons reisgezelschap, je kunt jezelf niet in de weg lopen.
Nou en die Moonshine Arch daar vroeg ik me bij af of ze echt maanlicht bedoelen, of de illegaal gestookte whiskey die met name volk uit Kentucky altijd ter verhoging van de feestvreugde op de trailride meebrachten. Dat mensen daar niet acuut dood van neervallen is zowiezo een mirakel, maar als ik naar de foto's kijk kun je je ook voorstellen dat je er dat soort hallucinaties van krijgt. Het uiterlijk van de grotten deed mij erg denken aan hersens, met al die bobbels over geordende lagen...(zie trouwens net dat het dus brainrocks heet, soms kijk ik meer naar de plaatjes dan naar de tekst, sorry.) Voorwaar een grandiose uitsmijter, niks teveel gezegd. #62 vind ik zóóó prachtig, omdat zo goed te zien is hoe moeder aarde's oerkrachten een schuilplaats creëren..
Nou ja, ik baal dat het er bijna op zit. Maar jullie gaan straks naar huis met een maximaal voldaan gevoel - alles is gelukt en tot de laatste druppel van genoten. Het is maar goed dat dat niet meetelt bij het bagegewicht!
-
14 Augustus 2019 - 04:38
Jan Rombout:
Ha Els en Jaap,
Ik lig achter door allerlei activiteiten in ons zomerse Nederland en Zuid-Limburg. O.a. de Heuvelland vierdaagse. Dat haalt niet bij jullie avontuurlijke wandelingen en bezoeken aan rotsen en grotten en wat dies meer zij. Fantastisch leuke en massa's foto's met heel leuke en onderhoudende reis- en belevingsverslagen. Als wij ooit naar de USA gaan hebben we onze reisgids gereed :-). Geniet van deze laatste dagen en kom veilig terug.
Hartelijke groet,
Jan Rombout -
15 Augustus 2019 - 06:55
Ed Kroll:
Ik blijf het prachtig vinden wat een mooie reisverslagen en wat een mooie fot's, zelf maak ik met de camper ook altijd korte reisverslagen maar die bestaan meestal maar uit 2-3 zinnen per dag.
Zelf zijn wij 10 jaar geleden in Calafornie geweest L.A. Las Vegas en hebben daar div parken Dead Vallei Grand Canyon aangedaan ook wij hebben toen genoten van die ongerepte natuur, maar deze reis van jullie is echt de overtreffende trap, blijf genieten wij blijven het ook doen ha,ha, Groet, Ed en Vivian uit Maastricht -
15 Augustus 2019 - 10:12
Thea:
Helloaaaaa...ja sorry ik ben ook weer veel te laat met reageren.
Het is wel weer allemaal erg mooi hoor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
